Grafika cyfrowa stworzona przy pomocy programu komputerowego może zostać zapisana w różnych formatach. Poszczególne sposobu zapisu różnią się od siebie właściwościami oraz zastosowaniem, a o danym zapisie informuje rozszerzenie w nazwie pliku graficznego. Jakie są najczęściej stosowane rozszerzenia plików graficznych?

JPG/JPEG – Joint Photographic Experts Group

Jest to jeden z najbardziej rozpowszechnionych formatów zapisu grafiki rastrowej, który opiera się na modelu stratnej kompresji. W zależności od wybranej skali kompresji plik będzie posiadał różną wagę. Zaletą tego formatu jest możliwość odwzorowania wielu kolorów w trybie CMYK lub RGB. Kolory zapisane w trybie CMYK mogą jednak zostać nieprawidłowo odczytane przez program, który obsługuje jedynie kolory zapisane w trybie RGB.

GIF – Graphics Interchange Format

Ten format również służy do zapisu plików rastrowych, jednak obsługuje maksymalnie 256 kolorów na raz. GIF pozwala zapisywać ciąg obrazów, które stworzą zapętloną animację i mogą zostać z łatwością odtworzone w przeglądarce internetowej.

TIFF – Tagged Image File Format

Jest to przykład formatu do zapisu otwartych plików rastrowych, który rozróżnia poszczególne ścieżki, warstwy oraz efekty użyte w czasie tworzenia grafiki. Te cechy sprawiają, że TIFF szczególnie często wykorzystywany jest przez agencje reklamowe i niezależnych grafików, którzy realizują zamówienie dla klienta.

SVG – Scalable Vector Graphic

Ten popularny format dedykowany jest grafice wektorowej i umożliwia zapis zarówno statycznych, jak i ruchomych obrazów. Z jego otworzeniem powinien poradzić sobie każdy program do edycji grafiki wektorowej, jednak najlepiej sprawdza się jako plik spłaszczony.

PNG – Graphics Interchange Format

To format, który stanowi alternatywę dla rozszerzenia GIF i umożliwia zapis animowanych grafik na dwa sposoby. Pierwszy sposób odznacza się małą wagą, ale posiada ograniczenia kolorystyczne znane z formatu GIF. PNG umożliwia także bezstratną kompresję plików, obsługując aż 16 milionów kolorów.

EPS – Encapsulated PostScript

Kolejny przykład formatu dedykowanego do zapisu grafiki wektorowej, który świetnie sprawdza się jako nośnik poszczególnych stron plików graficznych. Może sprawdzać się jako format zapisu otwartego, jednak nie każdy program może sobie poradzić z prawidłowy otwarciem takich plików.

PDF – Portable Document Format

Jeden z najpopularniejszych formatów do zapisu plików tekstowych dobrze sprawdza się także w charakterze nośnika grafik. PDF pozwala zarówno na zapis spłaszczony, jak i na zapis otwarty pliku graficznego. Co więcej, pliki z tym rozszerzeniem mogą zostać otworzone przy pomocy większości programów służących do edycji grafiki. Pliki PDF są zapisywane jako grafiki wektorowe, dlatego format ten jest niezwykle wygodnym medium kontaktu z klientem, który na pewno odczyta grafikę w prawidłowy sposób.

PSD – Photoshop Document

Format do zapisu rastrowych plików otwartych, które nie zajmują więcej niż 2GB pamięci. PSD jest domyślnym formatem dla dokumentów edytowanych w popularnym programie Adobe Photoshop.

AI – Adobe Illustrator Artwork

Ten format również jest domyślny dla programu z grupy Adobe, jednak tym razem służy do zapisu grafiki wektorowej. To rozszerzenie umożliwia zapis otwarty plików w programie Adobe Ilustrator.

CDR – Corel Draw

Sposób zapisu domyślny dla plików edytowanych w programie CorelDraw. Format CDR obsługuje grafikę wektorową i może być plikiem otwartym, jednak jego otworzenie w innych niż CorelDraw programach może nie być możliwe.

getsoadm
seo@getso.pl

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *